ففف
ففف
روز های زندگی
در زندگی روز هایی هست - مثل امروز- که از همون اول صبح که توی رختخواب چشمهات را باز می کنی، حس می کنی که که هااااا ..! امروز از اون روز هاست. حس می کنی که توان بلند شدن از توی رختخواب را نداری . صدای مجری تلویزیون که داره حلق خودشو پاره می کنه و فریاد می زنه :«یه روز زیبای پاییزی ! سلام زندگی ،سلام ای صبح !... » مثل پتک می خوره توی سرت و حس می کنی داره بهت فحش خواهر و مادر می ده. دوست داری چشماتو ببندی و امیدوار باشی که نه...امروزی وجود نداره... نه من بیدار نشده ام...
ولی فایده ای نداره، مریض ها منتظرند و تو باید بلند شی، بری لبخند بزنی،«بله جانم» بگویی و به اه و ناله های مردم گوش بدی و این روز سگی را به هر زحمتی که هست شروع کنی.
در زندگی روز ها یی هست که آرزو می کردم کاش آفریده نشده بودم . یا کاش جای دیگری در نقطه ی دیگری از این دنیا آفریده شده بودم . روز هایی که همه ی رنگها خاکستری می شود و احساس می کنم که زمان ، وزنه ی سنگینی است که به دوشم آویخته و نفسم زیر بار ثقل و سنگینی اش می گیرد.
در زندگی روزهایی هست که برای هر کس که پیغامی می فرستی ،جوابی نمی شنوی و انگار فقط خودتی و یک دنیای خالی خالی خالی
در زندگی روز هایی هست
